Er is nooit genoeg geld voor onderzoek

Op 1 januari 2018 werd ik wakker op de Intensive Care van VUmc. Ik bleek daar al een week te liggen, kunstmatig in slaap gehouden. De buikgriep, die ik vlak voor Kerst dacht te hebben opgelopen, bleek het eerste stadium van fasciitis necroticans (google maar niet). Ik was inmiddels buiten levensgevaar, maar moest toch nog twee weken op de IC blijven, voordat ik elders verder kon worden opgelapt.

Met mij gaat het nu weer goed. Natuurlijk zijn er wat lichamelijke ongemakken, maar ik heb er psychisch niets blijvends aan overgehouden. Ik werk ook gewoon weer.

Niet iedereen heeft zo veel mazzel. Dat bleek toen ik de jaarlijkse terugkomdag voor ex-IC-patiënten bezocht. Veel van die mensen ondervinden ook op lange termijn van zo'n opname lichamelijke en/of psychische gevolgen, het zogenaamde Post Intensive Care Syndroom (PICS).

PICS is pas een paar jaar erkend als ziekte, dus het onderzoek daarnaar staat nog in de kinderschoenen. Het is daarom het goede doel van de Amsterdam UMC-run dit jaar.

Met deze actie wil ik wat terugdoen voor de behandeling en steun die ik en mijn gezin hebben gekregen op de IC. Ikzelf heb het lopen logischerwijs uitbesteed aan een buddy, maar doe vooral mee of doneer.