Lauri rent door het AMC

6 juli 2016 werd de tumor in het ruggenmerg in mijn nek voor 95% verwijderd in uiteindelijk 3 operaties (waarvan eentje meer dan 13u heeft geduurd). Herstelprognose: onduidelijk. Na vier weken in het AMC mocht ik eindelijk naar het revalidatiecentrum, Reade op de Overtoom. Prognose: altijd een rolstoel nodig voor de zekerheid en lopen met hulpmiddelen. Maar, na vijf maanden intensief trainen en bakken vol geduld kon ik alles weer, en wandelde ik lopend de deur uit. In mijn tijd bij Reade ontmoette ik Sanne, die stage liep bij de afdeling fysiotherapie en mij zag ontwikkelen van een klein hoopje mens dat in een elektrische rolstoel door de gangen sjeesde tot een wiebelig wankel meisje met rollator, en me trainde tot de iets-zelfverzekerder staande vrouw zonder hulpmiddelen. Na mijn ontslag vonden we elkaar op Facebook en raakten we weer in contact. Inmiddels zijn er bijzonder veel fijne feestjes geweest waar wij samen hebben gedanst, tot diep in de nacht. Het voelt toch altijd als een ongelooflijk groot wonder dat ik daar van mag genieten, die momenten. Dat wij hier nu samen staan, in het AMC, om te gaan rennen voor het PICS (iets waar ik zelf veel last van heb gehad), voelt als de allermooiste kers op de taart, met glitters er bovenop. Misschien ren ik niet alles, en ben ik sowiesoniet de snelste, maar het voelt als een gigantische overwinning voor iemand die hier eerst volledig verlamd lag, op de intensive care. Tegen ieders verwachting in ren ik nu door het AMC met mijn ex-fysio. Hoe mooi is dat?!

✨ Gesponsord door Mahara Holistic Lifestyle, Amsterdam ✨